Kelebek ve Papatya’nın Aşkı

Kozasından güzel bir Kelebek olarak çıkan minik tırtıl ,şaşkın bakışlarla her yeri süzüyordu çok güzel kanatları vardı artık. Kanatlarini çırparak uçmaya başladı .

Gördüğü her şey onu şaşırtıyor ve ona ilginç geliyordu .Rengarenk çiçeklerin üzerinde uçarken uzakta Papatya’yı gördü.Ucarak yanına gitti ve onunla konuşmaya başladı.Zamanla ikisi de birbirinden hoşlanmaya başladı ama bunu birbirlerine söyleyemediler

Kelebek Papatya’yı seviyordu ama onu kaybetmekten korktuğu için bunu ona söyleyemiyordu. Papatyada Kelebeği seviyor onun kendisini sevip sevmediğini merak ediyordu.

Günler geçmiş , Sadece 3 günlük ömrü olan Kelebek artık zamanının kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca, Papatya’ya “üzgünüm, ama artık gitmem gerek ” der . Papatya buna bir anlam vermez. “Neden” diye sorar diye . “Yoksa benim yanımda mutsuz musun?”. “Hayır” der Kelebek. “sen benim hayatıma anlam kattın. Fakat biz kelebeklerin ömrü sadece üç gündür ve ben de ömrümü tamamladım. Artık Kelebeklerin hiç ölmediği bir yere gitmeliyim.” der .Papatya bu duruma çok üzülür.

Kelebek artık hiç gücünün kalmadığını, daha fazla tutunamayacağını fark ettiğinde, son bir gayretle Papatya’ya “Seni seviyorum” der.

üzüntüsünü ve şaşkınlığını gizleyemeyen Papatyanın tek sözü ise “bende” olur.
Papatya “Keşke onunda beni sevdiğini bilseydim ve keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim.” diye çok üzülür .

Bir süre sonra Papatyanın yaprakları sararıp solar ve sonra da dökülmeye başlar. Her düşen yaprakta Papatya, içinden “seviyormuş” der.
İşte o günden sonra , bunu bilen aşıklar, sevdiklerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş Seviyor mu? Sevmiyor mu? diye…